KADA TIJELO ZOVE SIMPTOMIMA

U psihoterapeutskoj ordinaciji susrećem se s različitim manifestacijama ljudske patnje. Svaki moj pacijent ima drugačiju životnu povijest. Svaka je dirljiva i bolna na svoj jedinstven način. Ipak, neki dijelovi tih različitih su zajednički - bol spovodovana osječajem odbačenosti, neprihvaćanja, ne shvaćanja, osječaja da se nije bilo nevažnim, voljenim, prihvatljivim takvim kakvi jesmo,...

Često čujem od mojih pacijenata: "sve me boli", "osjećam napetost", "imam pritisak u _______(npr. prsnom košu, želucu)", "imam ukočeno tijelo", "ne osjećam ništa", "ne znam što osjećam " i slično.

O čemu govore moji pacijenti?

Govore, jezikom simptoma iz svoga tijela,o svoim emocijama u tijelu.

Što su psihosomatski poremečaji? Kako nastaju? Kakvu pomoć potražiti?  U tom tekstu naći ćeš odgovore na ta pitanja.

Naše tijelo i psiha su neraskidivo povezani. Sve što se dešava u našem tijelu ima utjecaj na našu psihu. Psihička stanja koja doživljavamo imaju utjecaj na naše tijelo. Nemoguće je odvojiti tijelo od psihe. Ljudska psiha je u tijelu.  

Psihosomatski poremećaji su tegobe koje osjećamo u tijelu koje nemaju medicinskih ili organskih uzroka. Rezultati liječničkih pretraga koje smo obavili su uredni i liječnik ne može jednoznačno ustvrditi da su organske promjene uzrok simptoma. 

Izvor naših tegoba može biti naša psiha i neriješeni emocionalni konflikti iz djetinjstva. 

Psihosomatski poremećaji mogu zahvatiti bilo koji sustav u našem tijelu: probavni, mokraćni, kardiovaskularni, motorički, živčani kao i sva osjetila. Simptomi mogu varirati ovisno o zahvaćenom sustavu, npr. bolovi u trbuhu, nadutost i mučnina, stezanje u prsima, glavobolja (uključujući migrenu), promjene na koži, učestalo mokrenje, napetost mišića, bolovi u ekstremitetima, stezanje u grlu i drugo.

Sindrom iritabilnog crijeva, diskopatija, glavobolje, atopijski dermatitis, hipertireoza, reumatoidni artritis samo su neke od medicinskih dijagnoza čiji uzrok leži u psihičkim faktorima. 

Na nastanak psihosomatskih poremećaja utječu sljedeći čimbenici:

• naši geni, urođeni čimbenici temperamenta, naša priča iz djetinjstva. Na ovaj dio nemamo utjecaja. 
• opće stanja organizma (npr. postojeće bolesti, iscrpljenost organizma zbog bolesti ili dugotrajnog stresa). Naš utjecaj je ograničen ovisno o tome što i kako. 
• trenutna životna situaciju i trenutna razina intenziteta stresa. To je područje na koje imamo utjecaj. 
• poteškoće u prepoznavanju, imenovanju i izražavanju osjećaja. To je područje na koje imamo utjecaj ovdje i sada.

Svi ti faktori djeluju zajedno. Genske i temperamentne predispozicije za određeni poremećaj ne znače nužno da ćemo dani poremečaj imati. Utjecaj na to ima sredina u kojoj živimo. To je općenito pravilo koje se odnosi na svaku bolest. 

Naša iskustva iz djetinjstva oblikovala su našu osobnosti - način našego emotivnog reagiranja, razmišljanja i ponašanja. 

• Možda se u tvojoj obitelji nije razgovaralo o osjećajima?
• Možda nikada nisi naučila/naučio kako raspoznavati, nazivati i izražavati svoje osjećaje? 
• Možda su tvoji roditelji također koristili se jezikom simptomu iz tijela umjesto izražavanja svoih osjećaja?
• Možda u tvom roditeljskom domu nije bilo mjesta na izražavanje nekih emocija? 
• Možda si u djetinstvu doživjela/doživio relacijske traume: psihičko, fizičko ili seksualno zlostavljanje, emocionalno zanemarivanje, emocionalno iskorištavanje? 

Sve to imalo je utjecaj na tvoje psihofizičko funkcioniranje danas. Emocionalna iskustva iz djetinjstva ostavila su traga na vašem umu i tijelu. Strah, bijes, očaj i tuga koje tada niste mogli izraziti, nadalje se nalaze u tijelu- disocirani u obliku bolova, kronične napetosti mišića, ukočenosti i drugih simptoma.

Djetinstva ne da se više promjeniti, što je bilo bilo je. Djelujući međutim na području u kojim imamo utjecaj će utjecati na druga područja. Nećemo promijeniti naše gene, povijest djetinjstva ili svoj temperament, ali možemo promijeniti naše funkcioniranje i kvalitetu života u sadašnjosti. To je ono do čega nam je stalo, zar ne?

Što možete promijeniti? Možete naučiti prepoznati, imenovati i izraziti svoje osjećaje. Znam da ljudi koji pate od psihosomatskih simptoma imaju poteškoća na tom području. Možda neće moći definirati i imenovati koje osjećaje osjećaju i mogu imati poteškoće s izražavanjem osjećaja. Umjesto nazivanja osjećaja, opisuju simptome iz tijela, kao što su stezanje u prsima, trbuhu, grč u grlu, obruč oko glave, itd.

Sposób w jaki sobie możesz pomóc sama (sam) do pewnego stopnia, jest rozwijanie kontakt z swoim ciałem,  pielęgnowanie świadomości swojego ciała, i uczenia się dbania o siebie. 

ROZWIJANIE KONTAKT Z SWOIM CIALEM

• może wcale nie chcesz kontaktu z swoim ciałem, które Ci sprawia cierpienie? Rozumiem. Staramy się unikać tego co jest nieprzyjemne. Chce Ci zaproponować inną perspektywę. Spójrz na swoje objawi  jako na język, którym się Twoje ciało próbuje komunikować z Tobą. Twoje ciało próbuje Ci zwrócić na siebie uwagę i powiedzieć Ci, że Cię potrzebuje.  Jest Twoim sprzymierzeńcem, a nie wrogiem. Możesz zacząć od np. dotyku tych miejsc w Twoim ciele gdzie czujesz ból lub dyskomfort.  Połóż tam swoje dłonie, zamknij oczy, poczuj swój dotyk na swoim ciele. Oddychaj, sprawdzaj. Jakie to jest dla Ciebie czuć swoje ręce na swoim cele? Jaki jest Twój dotyk? Jakie są ręce które dotykają – ciepłe, zimne, sztywne, miękkie? Zaczynasz rozwijać świadomość swoje ciała.

 ROZWIJANIE ŚWIADOMOŚCI SWOJEGO CIAŁA

• uczenie się rozpoznawania uczuć jakie stoją za danym objawem cielesnym. Możesz sama ( sam ) sobie pomóc zadając sobie pytania : jakie uczucie leży za objawem jaki czuje teraz ? Czego mój ból ___________________ ( głowy, żołądka, i inne ) chce mi powiedzieć ? Jakie to jest uczucie które teraz nie chce czuć?  Co moje ciało chce mi powiedzieć przez ten objaw ? 

ROZWIJANIE UMJETNOŚCI DBANIA O SIEBIE 

• Rozwijaj w sobie umiejętność dbania i troszczenia się o siebie. Bądź dla siebie dobra ( dobry )! Dla tych z nas którzy nie mieliśmy dobrych wzorców w dzieciństwie może być trudno być dla siebie mili, czuły i troskliwi. Jednak, da się tego nauczyć. Bądź dla siebie taką matką jakie potrzebowałaś ( – aleś ). Zadawaj sobie pytania: czego teraz potrzebuje ? Czego robię na co nie mam ochoty? Czego bym chciała ( chciał ) robić  zamiast tego czego robię ? Na co się godzę co nie jest w zgodzie z moim wartościami ? jaki relacje w moim życiu powodują, że czuje się chorą (-im)?

Będzie to dobry punkt startowy uczenia się rozpoznawania uczucia. Najpierw potrzebujemy uświadomić sobie tego co czujemy, żebyśmy mogli te uczucia odpowiednio wyrażać. Wyrażając np. smutek płaczem, nie musimy już zaciskać żołądku lub gardła żeby ten płacz stłumić.  Wyrażając nasz lęk  nie musimy napinać i ustawiać nasze ciało żeby ją stłumić. Wyrażając naszą  złość nie musimy już cierpieć na bóle głowy, reumatoidalne zapalenia stawów,  atopowe zapalenie skóry i inne zaburzenia o podłożu autodestrukcyjnym. 

Jesteśmy ograniczeni w zakresie tego ile możemy zrobić sami dla siebie. Kiedy boli nas ząb idziemy do dentysty. Nie jest inaczej kiedy boli nas psychika . Potrzebujemy wsparcia profesjonalnego.

Ponieważ źródłem zaburzeń psychosomatycznych leży w naszej psychice, a objawia się w ciele, warto poszukać psychoterapeuty który pracuje psychosomatycznie. tj. w swojej pracy uwzględnia pracę z ciałem i emocjami w ciele. 

Bioenergetska analiza je psihoterapijska metoda u kojoj istovremeno radimo na ne riješenim emocionalnim konfliktima, uvjerenjima vezanim uz te konflikte i radom s i kroz tijelo. Djelujući psihoterapijski na ovim razinama: emocje – umysł – ciało možemo se osloboditi ili ublažiti simptome koji nas muče i poboljšati kvalitetu svog života.

Podjeli se sa mnom ostavljajući komentar 

P.S.

Ako želiš biti u tijeku događanja, zapiši se na newsletter ili slijedi me na Facebook Psyche i Soma | Facebook